Popularne tematy
2010-10-08
Już trzeciego dnia po porodzie kobieta popada w taki mroczny nastrój. Jest to skutek zmian hormonalnych po porodzie, zmęczenia trudem porodu, karmieniem piersią i nowymi obowiązkami. Po 6 tygodniach sytuacja psychiczna matki wraca do normy. Nie jest to jednak depresja poporodowa. Taki stan nazywa się baby blues i dotyka aż 80% pań.
Co to jest depresja poporodowa?
Depresja poporodowa jest stanem emocjonalnym poważniejszym niż baby blues. Zaczyna się później, w kilka miesięcy (najczęściej 2) po przyjściu dziecka na świat i trwa zwykle do roku, choć czasami się przedłuża do dwóch czy trzech lat. Wymaga leczenia, choć zdarza się, że przechodzi samoistnie.
Objawami depresji są: obok stałego uczucia zmęczenia, nawet po okresie wypoczynku, smutku i skłonności do płaczu, także bezsenność, brak apetytu lub nadmierne objadanie się, silny lęk o dziecko, obawy, że niewystarczająco dobrze dba się o dziecko. Dochodzą wyrzuty sumienia z tego powodu i związana z tym nadopiekuńczość, np. bezzasadne wzywanie lekarza. Matki nie odczuwają radości z posiadania dziecka, nie odczuwają z nim więzi, obwiniają się za brak miłości do maleństwa i cierpią z tego powodu. Tym zaburzonym emocjom towarzyszy jeszcze uczucie rozbicia, podrażnienie, nerwowość, agresja. Zdarzają się myśli samobójcze.
Jak sobie radzić z depresją poporodową?
Na depresję poporodową choruje do 20% matek. Może się to zdarzyć po pierwszym porodzie lub po kolejnym. Ponieważ jest to choroba, wymaga leczenia. Nie jest to jednak proste, jeśli kobieta karmi dziecko piersią. Leki psychotropowe przenikają bowiem do mleka matki, a więc i do organizmu niemowlęcia. Leki najnowszej generacji nie mają wpływu na dziecko, (badania ciągle trwają), jednak ich zażywanie wymaga pewnego rygoru. Decyzję o leczeniu farmakologicznym musi podjąćsama pacjentka. Czasami lepiej zrezygnować z naturalnego karmienia na rzecz sztucznych mieszanek po to, by móc cieszyć się macierzyństwem i mieć z dzieckiem dobry kontakt emocjonalny.
By złagodzić zaburzenia nastroju, trzeba dużo wypoczywać, korzystać z pomocy domowników w opiece nad bobasem i w obowiązkach domowych, nie obwiniać siebie za ten stan, szukać wsparcia u najbliższych i przyjaciół, stosować się do rad psychoterapeuty. Na pewno depresja poporodowa nie oznacza, że jesteś wyrodną matką.
Komu zagraża depresja poporodowa?
Żadna kobieta nie może być pewna, czy jej to się nie przytrafi, nawet jeśli żyje w szczęśliwym związku, potomstwo jest oczekiwane, nie ma problemów finansowych itp. Jednak prawdopodobieństwo zachorowania na depresję wzrasta, gdy kobieta ma nieustabilizowaną sytuację życiową, przeżywa problemy rodzinne, gdy z racji wieku nie jest przygotowana na macierzyństwo, gdy już wcześniej występowały zaburzenia nastroju.
Nie mylić depresji z psychozą poporodową
Nie można mylić tych dwóch chorób, chociaż niektóre objawy są takie same ( obniżenie i wahania nastroju, senność ). Psychoza jest zaburzeniem psychicznym, którego cechą charakterystyczną są zaburzenia zachowania, ataki paniki, pobudzenie psychoruchowe i urojenia. Matka nie akceptuje dziecka, nie chce się nim opiekować. Bezwzględnie wymagane jest wówczas leczenie szpitalne.
Ta choroba zdarza się rzadko, obejmuje 0,1 – 0,2 % kobiet.
Depresja poporodowa
Cieszysz się, że będziesz miała dziecko, z niecierpliwością czekasz na dzień narodzin upragnionego maleństwa. A tu zamiast uczucia euforii i stałej szczęśliwości, pojawiają się zaburzenia nastroju: smutek, płaczliwość, stres.Już trzeciego dnia po porodzie kobieta popada w taki mroczny nastrój. Jest to skutek zmian hormonalnych po porodzie, zmęczenia trudem porodu, karmieniem piersią i nowymi obowiązkami. Po 6 tygodniach sytuacja psychiczna matki wraca do normy. Nie jest to jednak depresja poporodowa. Taki stan nazywa się baby blues i dotyka aż 80% pań.
Co to jest depresja poporodowa?
Depresja poporodowa jest stanem emocjonalnym poważniejszym niż baby blues. Zaczyna się później, w kilka miesięcy (najczęściej 2) po przyjściu dziecka na świat i trwa zwykle do roku, choć czasami się przedłuża do dwóch czy trzech lat. Wymaga leczenia, choć zdarza się, że przechodzi samoistnie.
Objawami depresji są: obok stałego uczucia zmęczenia, nawet po okresie wypoczynku, smutku i skłonności do płaczu, także bezsenność, brak apetytu lub nadmierne objadanie się, silny lęk o dziecko, obawy, że niewystarczająco dobrze dba się o dziecko. Dochodzą wyrzuty sumienia z tego powodu i związana z tym nadopiekuńczość, np. bezzasadne wzywanie lekarza. Matki nie odczuwają radości z posiadania dziecka, nie odczuwają z nim więzi, obwiniają się za brak miłości do maleństwa i cierpią z tego powodu. Tym zaburzonym emocjom towarzyszy jeszcze uczucie rozbicia, podrażnienie, nerwowość, agresja. Zdarzają się myśli samobójcze.
Jak sobie radzić z depresją poporodową?
Na depresję poporodową choruje do 20% matek. Może się to zdarzyć po pierwszym porodzie lub po kolejnym. Ponieważ jest to choroba, wymaga leczenia. Nie jest to jednak proste, jeśli kobieta karmi dziecko piersią. Leki psychotropowe przenikają bowiem do mleka matki, a więc i do organizmu niemowlęcia. Leki najnowszej generacji nie mają wpływu na dziecko, (badania ciągle trwają), jednak ich zażywanie wymaga pewnego rygoru. Decyzję o leczeniu farmakologicznym musi podjąćsama pacjentka. Czasami lepiej zrezygnować z naturalnego karmienia na rzecz sztucznych mieszanek po to, by móc cieszyć się macierzyństwem i mieć z dzieckiem dobry kontakt emocjonalny.
By złagodzić zaburzenia nastroju, trzeba dużo wypoczywać, korzystać z pomocy domowników w opiece nad bobasem i w obowiązkach domowych, nie obwiniać siebie za ten stan, szukać wsparcia u najbliższych i przyjaciół, stosować się do rad psychoterapeuty. Na pewno depresja poporodowa nie oznacza, że jesteś wyrodną matką.
Komu zagraża depresja poporodowa?
Żadna kobieta nie może być pewna, czy jej to się nie przytrafi, nawet jeśli żyje w szczęśliwym związku, potomstwo jest oczekiwane, nie ma problemów finansowych itp. Jednak prawdopodobieństwo zachorowania na depresję wzrasta, gdy kobieta ma nieustabilizowaną sytuację życiową, przeżywa problemy rodzinne, gdy z racji wieku nie jest przygotowana na macierzyństwo, gdy już wcześniej występowały zaburzenia nastroju.
Nie mylić depresji z psychozą poporodową
Nie można mylić tych dwóch chorób, chociaż niektóre objawy są takie same ( obniżenie i wahania nastroju, senność ). Psychoza jest zaburzeniem psychicznym, którego cechą charakterystyczną są zaburzenia zachowania, ataki paniki, pobudzenie psychoruchowe i urojenia. Matka nie akceptuje dziecka, nie chce się nim opiekować. Bezwzględnie wymagane jest wówczas leczenie szpitalne.
Ta choroba zdarza się rzadko, obejmuje 0,1 – 0,2 % kobiet.
iLekarze.pl
Dodaj komentarz lub opinię
» Odpowiedz
Opinie i komentarze (1)
| Autor | Wypowiedź |
Zadaj pytanie Ekspertowi
Porady Eksperta
Jeżeli w naszej bazie brakuje
odpowiedzi na Twoje pytanie
zapytaj naszego Eksperta
Najnowsze firmy w bazie
Pro EndoDentica (Łódź) - Łódź
Pro Endodentica – Kompleksowa Opieka Stomatologiczna w Łodzi Pro Endodentica to nowoczesny gabinet...
Centrum Medyczne Sadyba - Warszawa
W Centrum Medycznym Sadyba dostępna jest kompleksowa i specjalistyczna opieka. W placówce można zlecić szereg...
Newsletter
Jeżeli chcesz być informowany o nowościach w serwisie iLekarze.pl, dodaj swój e-mail:
